Bailara osoa lainotzen hasi da,
gure bazterrak, eta gure baitako bazterrak ere,
diskreziogabeko begiradetatik ezkutatzen.
Eskerrak burutik pasatzen zaiguna,
burmuinean sortzen ditugun ideia eta pentsamenduak,
hor gelditzen direla, neuronek helduta.
Zenbaitetan guretzat ikusezin,
baina besteentzat betiere eskuraezin
guk atea zabaltzen ez dieguno.
Zer izango litzateke mundu guztiaren aurrean,
agerian geratuko balira gure usteak,
gogoetak, maitasun-gorrotoak?
Nolakoa litzateke gizartea, nolako gutako bakoitza,
barruan gordeta ditugun hausnarketak,
bapateko burutazioak, epe motzeko edo luzeko asmoak,
sentipen intimoenak,
den denak besteen aurrean
trabarik gabe ikusgai egongo balira?
Gure bazter miresgarriak
lainotu egiten ditugu besteengandik babesteko,
aurrera egin ahal izateko, bizirauteko.
Amuitz 